( Photographed by me)
Ben sessizce ve sakince beklemeyi hep bildim, vazgeçmeyi de vazgeçip gitmeyi de... Hatta bazen öyle bir kaybolurum ki vazgeçtiğimde yavaş yavaş, doz doz, tozum bile kalmaz gittikten sonra... İnsanları çok severim, onlara değer veririm ama kalbimi kıranların yanından geri dönüşü olmayan yollar çizer de yol alırım. Canımı sıkan huzurumu kaçıranlar yüzünden yeri geldiğinde sevdiğim insanlardan feragat ettiğim çok olmuştur. Her şeyden önce huzurlu ve mutlu olmak tek çabam. Bilirim bugün beni seven de sevmeyen de yanımda olmayacak bir müddet sonra ,yalnız kalırım ama yine de insanlarla uğraşmam -insandır insanı günaha sokan, insandır birbirini yok etmek için savaşan- bu saatten sonra kimseyi kendime dert edemem. Tek başıma oldukça kalabalığım! zaten sığamıyorum zamana/mekana/ Hiç gerek yok "-mış" gibi yapmaya ben tek yakınlık bilirim o da Allah'a / Kimseyi kaybetmekten korkmam bu yüzden hayatta- Herkes her şeyi anlayacak bir zaman sonra / peki nasıl duracak insanoğlu yan yana /sizler usta mısınız bu kadar inanmadıklarınızı yaşamak konusunda /ben yeteneksiz bir oyuncuyum bu senaryoda /size nice oyunlar benden uzak tiyatrolarda... Ben O'ndan başka kimsesi olmayan bir insanım ,bu yüzden yalın, yalnız , yakınsızım her dem... Sabrım, doğruya olan sadakatim ,suskunluğum ve bu denli zamana ayak uyduramayışım bundandır, affola... -Duygu Balıkçı- 19.02.2012/00:10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder